ในปี 1964 ระหว่างกำลังศึกษากลไกการผลิดอกของพืช ดร.โชญิ ยามาชิตะ แห่ง มหาวิทยาลัยนาโงย่า ประเทศญี่ปุ่นได้ค้นพบว่า น้ำที่ดีที่สุดต่อมนุษย์และสิ่งมีชีวิตอื่น ๆ บนโลกนี้ก็คือน้ำที่อยู่ภายในร่างกายสิ่งมีชีวิตเหล่านั้นนั่นเอง ดร.ยามาชิตะจึงพยายาม หาองค์ประกอบที่อยู่ในน้ำที่ว่านี้ เพื่อผลิตน้ำจากแหล่งภายนอกให้มีลักษณะ และคุณสมบัติ ใกล้เคียงกับน้ำในร่างกายสิ่งมีชีวิตมากที่สุดสำหรับใช้ในการบริโภค จนประสบความสำเร็จ และเรียกน้ำที่ผลิตได้นี้ว่า ไพ-วอเตอร์ ซึ่งได้จากการเติมอิออนของธาตุเหล็กที่เรียกว่า Ferric Ferrous (Fe2Fe3Cl5) ในปริมาณเพียงเล็กน้อยลงไปในน้ำ
ในประเทศญี่ปุ่น มีอยู่ 7 หมู่บ้าน ที่มีผู้คนอายุยืนนับร้อยกว่าปีขึ้นไป เรียกว่าหมู่บ้าน “ฉางโซ่วชุน” ดังนั้น นักวิทยาศาสตร์ จึงได้ทำการวิจัยค้นคว้า และแล้วก็ได้ค้นพบว่า น้ำในบ่อตลอดถึงชั้นดินในบ่อที่ชาวบ้านได้ใช้อยู่นั้น อดีตมันเป็นแหล่งของภูเขาไฟที่ได้ปะทุไปแล้ว และได้พบว่า ลาวา ที่ทับถมอยู่ในดินนั้น มันมีแร่ธาตุมากมาย ซึ่งมีคุณประโยชน์ ต่อชีวิตของมวลมนุษย์ ต่อสัตว์ ต่อพืช ต้นไม้ และสิ่งที่มีชีวิตในทุกสรรพสิ่ง และสิ่งสำคัญอีกข้อหนึ่งก็คือ ได้พบว่าน้ำที่ได้ซึมผ่าน ตาน้ำในดิน Fe2+ Fe3+ เหล่านั้น พบว่า มันเป็นน้ำที่มีความใกล้เคียงกับเซลล์ในร่างกายของมนุษย์เรา ซึ่งมีคุณประโยชน์มากมายนานับประการซึ่งมันน่าอัศจรรย์และเหลือเชื่อ ซึ่งเป็นที่มาของคำว่า ' Pi Water '
|